5 tips om zwanger te raken

Gewoon nog een jaartje proberen,’ zei mijn huisarts ondanks mijn klachten over buikpijn en ze gaf me een strip pijnstillers mee.

Ondertussen raakten om mij heen steeds meer vriendinnen en collega’s zwanger. Wat was er met mij aan de hand? Waarom deed mijn lichaam niet wat het hoorde te doen?

Het was elke maand proberen en hopen, in bed werd het er niet leuker op, en op het eind van de rit voelde ik de  buikpijn alweer aankomen. Er zat geen enkel schot in de zaak.

Ik las elk blog om zwanger te raken: 3 tips, 5 tips, 9 tips. De ene tip was nog mooier dan de andere. Ik volgde diëten, kocht elke maand weer een ovulatietest. Het hielp niet.

Mensen om me heen durfden niet meer te vragen hoe het ervoor stond. Ik werd er steeds eenzamer in. Ook in mijn relatie met mijn partner.

De tijdelijke vervanger van mijn huisarts stuurde me wél door naar het ziekenhuis. Ze zei geschokt over de pijnstillers die ik slikte: ‘Die  mag je absoluut niet hebben als je zwanger wil worden.’ WAT?

In het ziekenhuis kwam de gynaecoloog erachter dat ik endometriose heb. Natuurlijk had ik dat genoemd bij de huisarts, want m’n moeder had het ook. Maar volgens mijn huisarts was er geen reden om ervan uit te gaan dat ik het had.

Dus mooie vrouwen! Wees assertief. Laat het niet bij die ene huisarts. Graaf verder. 1 op de 10 vrouwen heeft endometriose. Het is nog altijd een niet erg bekende (chronische) ziekte die zwanger worden vaak in de weg zit.

Vanaf toen zat ik in de medische molen. Ook die heeft nog heel lang geduurd. Maar er gebeurde wel wat. En ik vond het prettig om te weten wat er met me was.

In die tijd kwam in aanraking met biodynamische therapie. Eerst dacht ik: wat is dat voor vaag en zweverig gedoe? Praten en aanraken en mediteren en iets met ademhalen en masseren? ENG! Maar wat een geschenk is dat geweest.
Waarom?

Omdat ik er daar over kon praten. En ik er mijn lichaam leerde voelen. Mijn buikpijnen, mijn angsten, mijn piekergedachten, mijn gejaagdheid, de uitzichtloosheid, de leegte. Ik hoefde het niet meer weg te stoppen, ik mocht het omarmen en daarmee leerde ik de pijn die er bij kwam kijken, stapje voor stapje accepteren.

Het mooie is dat ik daar toentertijd op de massagetafel lag en dacht: dit is wat ik later wil gaan doen. Hiermee wil ik andere vrouwen helpen.

En daar ben ik nu, zo’n tien jaar later.

Herken jij je in de pijn en het onbegrip als je niet zwanger kunt raken? En wil jij er net als ik niet alleen in blijven en het een plek geven? Ik begrijp wat het is om je verloren en hopeloos te voelen. Of je nu op een breekpunt staat of alleen wat sturing nodig hebt, ik kan je helpen om je weer goed te voelen.

PS Die 5 tips om zwanger te raken… die krijg je dus niet, want dat werkte niet voor mij, en heel waarschijnlijk ook niet voor jou, anders had je deze blog niet helemaal uitgelezen. Luisteren naar mijn lichaam, daar had ik wel baat bij!